LOWLAND BROTHERS - LOWLAND BROTHERS (LP)

Artiest info
Website
facebook
Label: Wita Records

 

Laat je niet op het verkeerde been zetten door de naam van deze band. De Lowland Brothers komen niet uit onze lage landen maar uit Frankrijk! Dat het met de soulmuziek in Frankrijk wel snor zit bewijzen de Lowland Brothers met hun zelfgetitelde plaat die vorig jaar verscheen, en van wie we dit jaar van hun fantastische optredens hebben genoten, in mei, tijdens het Moulin Blues fest. in Ospel en in augustus tijdens Swing in Wespelaar (zie video). Na jaren vintage blues te hebben geserveerd, verkent zanger-gitarist Nico Duportal de country-soul met deze nieuwe band. Oude en gewortelde muziek, die de band nieuw leven inblaast en doet opleven dankzij een betoverende productie. Rond Nico Duportal (zang, gitaar), de voormalige frontman van The Rhythm Dudes waarmee hij ook al eerder op de Ospelse planken stond, bestaat de band verder uit Hugo Deviers (gitaar), Max Genouel (bas), Fabrice Bessouat (drums) en Mathieu Burgot (keys), verder zijn er op deze plaat gastoptredens van Laurence Le Bacconen en Laurène Magnani als backing vocals.

In de Verenigde Staten is er een weg die op geen enkele kaart voorkomt. Het doorkruist grenzeloze gebieden die blues, country, soul, folk, gospel, rock'n'roll heten... Het is de eeuwige en eindeloze weg die, bij gebrek aan een betere naam, americana wordt genoemd. Nico Duportal zijn stijl gaat al jaren uit naar de muziek van het zuiden, de dansbare blues van Louisiana, de uitzinnige 50's rhythm 'n' blues, met de klotsende contrabas en het koper dat zweet als een gek. Nico Duportal was een vurig fenomeen in dit genre. In 2019 kondigde hij deze nieuwe richting aan met een overgangsband, Nico Duportal & The Sparks. Maar nu bevestigt hij het prachtig met de Lowland Brothers, die meer is dan alleen zijn nieuwe band, gewoon vijf soulbroers, samengebracht door vriendschap, met een voorliefde voor sixties soul en zinderende producties. Soul muziek die je je zelfs in je dromen niet zou kunnen voorstellen, en dat niet alleen, want er zit ook een country kant aan het verhaal.

Nico Duportal zingt hier met een oogverblindende stem die je de rillingen over de rug doet lopen, en met zijn gitaar maakt hij een klankkorrel dat geworteld is tussen Louisiana en de Mississippi-Delta, waardoor hij een terechte reputatie aan het maken is als een Johnny 'Guitar' Watson. Niets retro, vintage of old time, maar integendeel een muziek die, als een aquarel, is opgebouwd uit toetsen van zeer krachtige muzikale en suggestieve evocaties. Stelt u zich de prachtige klanken voor die voortgebracht zouden kunnen worden door een melancholieke blik in een achteruitkijkspiegel... De musici trokken niet naar het westen van de Verenigde Staten maar naar het westen van Frankrijk, naar Nantes, om de songs op te nemen die in hun kostbare koffertje zaten. Het was daar dat de bijzondere muziekkennis van ieder muzikant werd bijeen gebracht, wat resulteerde in deze muziek, een goddelijke mix van soul, rock'n'roll, country en folk.

Slechts één luisterbeurt van deze plaat zal u onmiddellijk overtuigen. Geïnspireerd door de goddelijke triptiek (blues-soul-country), bereikt het kwintet een duizelingwekkende alchemie tussen zuidelijke roots à la Lightnin' Hopkins en bluestraditie à la Muddy Waters. Duportal, altijd onberispelijk in zijn gitaarspel, ontvouwt zijn akkoordenschema's met een prachtige stilistische elegantie in het openende "Sunburns in December" en deze brandende twanggitaar is verder ook te horen in het nummer "Driftin'", dat eerder opent met teder en breekbaar pianospel en over gaat in een loom deinend nummer. Na het swampy "In Two Pounds Of Loaded Steel" klinkt "Melania" wederom zeer soulvol met opnieuw dat sfeervol twangend gitaarspel. Na het meer countryrock gerichte "Things We Used To Do" duiken we met het afsluitende "High And Lonesome" in een donkere melancholieke ballad met een soulvol gierend Hammond orgel. Ik weet niet of de term meesterwerk kan worden toegepast op een muziekalbum, maar het is de enige, naar mijn mening, die dit album kan, en moet, karakteriseren! Het zweet, het speelt, het is plezierig, en de productie is gewoon verbluffend. Gewoon veelbelovend en onmisbaar!